Uyanır kara toprak, gün yüzüne yayılır,
Güneşin öpüşüyle, tomurcuklar açılır,
Güllerimin renkleri, tıpkı cennet görseli,
Güller ki saf gönlümün, sevenler meyhanesi.

Utangaçtır birazcık, boynu böyle hep bükük,
Tıpkı gelin duvağı, duruşun asaleti,
Büyük güller yanında, kalırsa da küçücük,
Orkidem dert ortağım, belki aşkın hasreti.

Yaprakları kadife, kalbi gibi çok nazlı,
Toprağa yakın yaşar, sevgisi de çalımlı,
Onlar ki tevazunun, sükunetin adıdır,
Kışın ardından gelen, mor renginin tadıdır.

Menekşeler rengarenk, tıpkı halı deseni,
Karanfiller gözümün, ruhumun efsanesi,
Kimi kısa ömürlü, kelebek gibi yaşar,
Bazıları boylanır, sevda çiçeği açar.

Ruhumun dinlencesi, gözümün mesafesi,
Sanki konuşur benle, o onun düşüncesi,
Köklerinin incesi, suyunu da süpürür,
Bu tutku başka tutku, alır beni götürür.

Babür Ali Yaşar
26 Kasım 1991
Trabzon/Erdoğdu