0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
18
Okunma
Kırgınım Anne.
yüküm ağır geldi bu aralar.
Gülmeyi unutmuyorum belki
ama içimde bir yer
hep yorgun.
Kırgınım Anne,
herkese güçlü göründüm,
bir tek sana söyleyemedim
ne kadar inceldiğimi
susarken.
Ellerin gelseydi saçlarıma,
dünya biraz dururdu sanki.
Bir “geçer” desen
inanırdım yine,
çocukluğum gibi.
Kırgınım Anne.
ama kızgın değilim.
Sadece
sarılmaya ihtiyacım var.
