Duvarlar üstüme üstüme gelir
Geceler susar, içimden ses gelir
Adımı unuttum aynalar bilir
Yalnızlığım bana zincir takıyor

Gece çöker içime ağır ağır
Bir adım sesin yok, yolum karanlık
Kalbim kendi kendine ağlar durur
Yalnızlığım bana gardiyan şimdi

Bir kapı ararım kilidi içte
Umudu sakladım kırık bir düşte
Kalbim mapus kalmış kendi göğsümde
Yalnızlığım bana hüküm veriyor

Bir nefes umut var, tutamam elim
Zaman pas tutmuş, akmaz saatim
Gidenle birlikte gitmiş hevesim
Yalnızlığım bana zincir vuruyor

Bir çift göz düşlerim, bakmaz yüzüme
Adımı çağıran yok yanımda
Kırıldım bin yerden, kaldım kendime
Yalnızlığım bana hücre oluyor

Gidenin ardında sözler yetimdir
Kalanın yüreği hep biraz eksik
Özgürlük sandığım bu sessizliktir
Yalnızlığım bana pranga oluyor

Kendi gölgemde kaldım yapayalnız
Sesim duvara çarpar, geri dönmez
Bir umut var içimde, adı sensiz
Yalnızlığım bana zindan oldu yar.