Karanlık
Ey karanlığı yıkan ışıklar ve şu ışıklı şehrin insanları.
Kaybolunca bütün karanlıklar sanki her şeyi görüyor musunuz? Gördüğünüz sadece oyunlar ve koca dünyanın yalanları. Her şeyi gördüğünü sananlar fakat kendinizi görmüyorsunuz. Sönsün bütün mumlar ve lambalar, kapatın yanan bütün ışıkları. İşte kimse yok, ne yar ne dost var ve tek kendinizi görüyorsunuz. Bir ses! Yalan söylemiş aynalar, boş yere geçirmişiz şu yılları. Sonra gözünüzden akan yaşlar; günahkar yıllara ağlıyorsunuz. |
peki ne zaman vuslata erer aydınlıkla yolumuz...
güzeldi...
aramıza hoşgeldiniz...