Murç Toynaklı Atlar
üstünde murç toynaklı atlar koşuyormuşçasına
seni ağrıyor sağ kaburgam, kollarım dağınık kavmime borçlu zaman geçmişle ödeyince diyetini bir nesil daha yaşlandık, yaşanmadan koparılan takvim yaprağı gibi eksilerek sığındık belleklere biri bizi hatırlayacak bir tetik boşluğuna sığar mı bunca ölüm, Tanrım? çıkarıp sırtımızdan nefes kez suya ve göğün kelebek dudaklarına çizdik hançeri üstünde çıplak ayaklı çocuklar koşsun şiirlerin.. |
Selam ve Sevgimle...