Benim badem gözlüm.
Karanlık sularda gözlerini kapatmış,
Gözleri görmeyen biri gibiyim,
Sensizlik,kimsesizlik,sevgisizlik çekilmiyor be gülüm.
Sensizliğe anlam yükleyemiyorum,
Anlatamıyorum derdimi kimseye,
Çıkmaza girmiş bir divane gibiyim,
Kendimi şiirlere verdim işte,
Kimsesiz bir gökyüzünde konuşamayan birinin haykırması gibiyim,
Ucu bucağı bulunmayan yollarda yürüyen,
Ve mezarlığın yanından geçen yaşayan ama ölü gibiyim.
Dilimde sesimde her hücremde sen varsın.
Hani senin en sevdiğin şarkı var ya,
Sürekli onu dinliyorum.
Yüzümde bir tebessüm
Sen gelince aklıma yeni doğmuş bir çocuğun annesi gibi gülüyor yüzüm.
Gamzelerin geliyor aklıma,
Beni elimden tutuşun,
Karanlık gecelerde yürüyüşümüz,
Sabah şafak’la birlikte gözlerimize bakışımız
Hele söğüt ağacının altında semaverde çay içişimiz,
Ama gel gör ki uzaklık düştü kaderimize
Duygularımız ertelendi,
Yaşayacaklarımıza ertelendi,
Sahilde geziyorum, dalgalar vuruyor.
O dalgaların sessizliğinde yine sen geliyorsun aklıma.
Şiirlerim var diyorum ama sensizken şiirler bile küs bana.
Sensizliğe hüküm giymiş şiirlerim.
Ezbersiz acılar eşliğinde o kokunun içinde kaybolmak o gözlerinin kahveliğinde,
Hani sonu olmayan bir yolda yürümek gibi seninle el ele,
İçime her çekişte nefesimi o kokunu çekmek gibi,
Oy gülüm oy.
Ben çoktan rehin oldum sana.
Tutsağınım senin,
Kim bilir sen hangi şehirdesin şimdi,
Bense senden habersiz,seninle gezdiğimiz yerlerde geziyorum.
Seninle oturduğumuz yerlerde oturuyorum
Senden habersiz seni yazıyorum.
Sonra yeni yeni acılar geliyor.
Senin söylemek istiyorum dilimin ucuna kadar geliyorsun,
Ama sen yoksun.
Sol yanımda kalbimdesin ama,
En sevdiğim şarkının sözlerinde kaybolup gidiyorsun.
Şarkıyı dinledikçe kendimi daha da üzüyorum biliyorum.
Sen gelince aklıma yüzüm gülüyor ama,
İçimde bir yer acıyor.
Bu denizin uğultulu sesinde,
Sevdiğim şarkının sözlerinden hep sen varsın
Bense kaçmak istiyorum her şeyden.
Badem gözlüm...
O güzel gözlerine bakmak için neler yapardım bir bilsen.
Biliyor musun tabiattaki bütün nesnelere sana benzetiyorum.?
Yürüdüğüm her yer sana benziyor.
Yağan yağmur,yıldızlar,sahilin sesi,ay,güneş, güller, menekşeler, papatyalar,
Ama gel gör ki yüreğim sonbahar.
Sabah uyandığımda sonbahara uyanıyorum.Gözlerimde yemyeşil bir umman.
Saçların, hani saçların dökülürdü ya omuzlarına,Hani sessiz sessiz güzeldin ya,
Yani öyle sessiz,kimsesi olmayan kenarda unutulmuş masum yüzlü bir çocuk gibi,
Annesiz babasız bir çocuk gibi,
Hayattan hiçbir beklentisi olmayan,
Bir güler yüze ihtiyacı olan çocuk gibi,
İşte böyleyim ben.
Hasret var, özlem var, yorgunluk var, hüzün kokan nefesim var.
Sevdaya açım yar,
Sevdanın elbisesini üstüne giyen,
Ama yoksul, muhtaç, garip, bir hiç gibi,
Umudunu hayattan kesmiş bir gurbet kuşu gibi
Gözleri buğulu, gözünden iki damla yaş aktı akacak.
Ama yüreğini bir görsen pervane.
Sevdiğini görsen gönlündeki ateşi yaktı yakacak
Benim badem gözlüm...
Sensiz kalmak benim kaderimmiş.
Çektiğim bunca çilede kederimmiş.
Bense gözlerinde tutuklu kalan,
Sözlerine vurgun olan,
Ama hayatı yalan olan,
Bir mecnunum işte.
Lakin sevgim her şeyden herkesten öte.
Sadece sevdim sevdim.
Ne olur aklımdan çık artık.
Sök içimdeki seni sök ve git şimdi.
Ne olur git adın silinsin aklımdan.
Dönüşü olmayan bir yola girmişim ben,
Kalemim hep seni yazıyor, git kalemim kırılsın
Unutmak istiyorum seni artık ama unutamıyorum.
Yüreğimi toparlayamıyorum.
Celladına gülümseyen biri gibiyim.
Yağlı urgan boynuma geçmiş ama hala yüzüm gülüyor.
İnsan celladına gülümser mi?
Ne olur git aklımdan,
Git ve bir daha aklıma gelme.
Ne yapayım bu da benim kaderimmiş.
Kaderse çekerim,
Kimsesiz bir gökyüzünde, binlerce yıldızın içinde,
Karanlığın içinde seni arayan bir kör gibiyim.
Ne olur git artık.
Git ve bitsin her şey.
Git

15.12.2025
Ferhangi siir