0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
28
Okunma
susuyorum artık
çünkü ses
her şeyi yaralıyor
yazdığım her yerden
siliyorum adını
kanamıyor bak
en kötüsü bu
gece
üstüme eğiliyor
bir anne gibi değil
bir tanık gibi
duvar saatinin
yüzü yok artık
zaman da
bizden vazgeçmiş
bir zamanlar
aynı nefeste ısınmıştık
şimdi nefes
yalnızca buğudur
kırık camlarda
deniz mi
hâlâ mavi
ama kimse bakmıyor
bakılmayan her şey
biraz ölür
sanma ki sana
bana konuşuyor artık
bana benzeyen
görülmeyen
duyulmayan
ama hep orada olan bu..
hulyaperest
