Dalınca anladım gözlerin ne kadar derin,vurunca dibe,dağılınca başım!
yarılınca düşlerimmenekşe mavisi,iğde kokulu bahçelerinde gezindim
karadut ekşisi kınalaştı ellerimde
kuruttum güneş değmemiş teninde,yeşeren gülüşlerimi

siyaha boyanan,gökyüzünde batarken portakal sarısı gün
ıslanan yağmura dokundum,tüyleşti rüzgarında nefesim
sokuldum saçakaltı kirpiklerine,kapanınca gözlerin
geceye sarmaladım serhoş sövüşlerimi
sararınca anladım;yaprak dökümüyle kısalıyormuş,
gölgesi peri bacalarının!!
ipek böcekleri koza yapmıyor,dantel örmüyormuş örümcekler
arılar çam kokulu bala durmuyor
göçmen kuşlarına dar geliyormuş,tepesi damların
kış bastırınca yüreği azıyormuş dalgaların
denizleşiyormuş umuda sevdalılar
sevince anladım kendime dönüşlerimi

çözünce kavradım kabir sorularını
cebirle sırıtıyormuş meğer cevapsız kalışlarım
sabırla dolmuyormuş toprağın acıkan karnı
dönüşmüyormuş bakır altuna
umuda bağlamışım simyacı elişlerimi

yenilgilerime eklemlendi yanılgılarım
öylesi kısır bir döngüydü ki
sanrılarım sona varmadan
tekrarlamalarım,tekerlemelerim,teklemelerim
sekteye uğradı sekeseklerim
çocuk bahçesine dönüştü adımlarım
elma şekerine geçirmişim dişlerimi

vazgeç dedi karakedi,insana dair ne varsa
kedice yaşa sen,kedice martla
kedice tırmala gül memeleri

kedice büyüt isyanı;nisyanı unutma sakın
sığınma gölgesine çatısız damların
gamların bekçisi olma,yaşamak delice ve özgür
kedice sevebildim;sevilebildim deyebilmek için

Volkan Kemal