yağmuryine kan tuttu geceyi uykusuzluğun penceresinde uzayan kaldırım taşları.. uyuyan karanlığın dinginliğine inat ıslığı jilet gibi keskin başıbozuk rüzgar, delik deşik gökyüzü.. bulutların ardında saklıydı öyle acınası ayışığı ha ağladı ha ağlayacak derken kayboldu.. çelik pırıltılarla yarıldı aniden karanlık tanrılar gümbür gümbür, kadın sessiz sessiz ağladı.. |
Sessiz ama sonsuz ağladı...
Öyleki okyanuslar sona ulaştı...