Sonuçların Gölgesinde

Adımlarımı geri sardıkça
Kendime bile itiraf edemediğim
Kırılmış yollar çıkıyor karşıma.
Her birinde, dünün gölgesine sinmiş
Sessiz bir pişmanlık oturuyor.

Geçmişte yaptığım hataların
Sürüklediği izleri izliyorum şimdi.
Ne hızla geçiyor zaman,
Ne de siliniyor o yanlış cümleler.
Sanki her biri duvarlara yazılmış
İsmini yitirmeyen lekeler gibi.

Bir vedanın, bir susuşun
Bir anlık korkunun
Bir öfkenin bıraktığı sonuçlar
Bugün önümde duruyor.
Ve ben, kendi kendimin şahidi olmuşum
Kaderin çizdiği mahkemede.

Biliyorum,
Zaman bazen affetmiyor,
Kalpler kolay toparlanmıyor.
Bir gülüş kendi kendine dönmüyor
Bir yol kendi kendine birleşmiyor.

Ama yine de yürüyorum.
İçimde ağır bir gerçekle:
Geçmişimi değiştiremem
Ama geleceğin kapısında
Daha doğru bir adam olabilirim.

Hatalarımın izleri önümde
Fakat adımlarım artık başka.
Kırdığımı onaramasam da
Kendimi tamamlamaya çalışıyorum.
Çünkü bazı sonuçlar
İnsanı acıtmak için değil,
Olgunlaştırmak için kalıyor.

Ve ben, kendi gölgemin yanında
Yeniden doğmayı öğreniyorum.

Miraç ELÇİ..