Yorgunum
Yorgunluğumla sevişirken gecenin en kör saatlerinde
Ne bir ay ışığı ne de bir sokak lambası düşer hırçın yüzüme Beni aydınlatmaktan korkarcasına sönen lambalar Ve benimle konuşmaktan utanırcasına kaçan insanlar Elimde sigaramı bile yakmak istemeyen bi çakmak Cebimde bi kağıt para yarısı yırtık, yani yarım yamalak Önümden geçiyor yine bana küfredercesine bakan üç beş alçak Tabelalar bile bana sırt çeviriyor,burası neresi,burası hangi sokak? Karanlıgı yırtan bir ışık var sanki yolun sonunda Sessizlik perdesini yırtan bir ses belirdi kulağımda Yürü diyordu sanki o ses bana Yürü sevdiğin seni bekliyor yolun sonunda Biliyorum ben oraya varamam, varsamda ışık sönecek Titreyen dizlerim beni sevdiğime götürmeyecek Donmaya yüz tutmuş ellerimden hayatın tüm anlamı uçup gidecek Sancılı kalbim sevdiğine varamasada, yorgun bedenim yolunda can verecek...! |