Yüzünün ışığı gözüme değdi
Kamaştı gözlerim, gönül delindi
Her yerde sıradan her kestsen biri
Bir anda dünyamı köze çevirdi.

Aşk böyle mi gelir böyle vakitsiz,
Akıldan bağımsız kalpten izinsiz,
Bir isimsiz mevsim,bir kızgın zemin,
Başlangıcı keskin sonu belirsiz.?

Yar orda üşürken karanlıklarda
Güneştir dünyama benim semada
Yürek aşınırken yalnızlıklarda
Anılar kireçlenir kafatasımda.

Ne O’nsuz bir anı düşleyebildim
Ne ümit tutmaya direnebildim
Bir an unutmayı hatırladım da
Hatıralar bastı deneyemedim.

Ruhumun ötesinde pek canlılık var
Sesler, gülücükler, renkler, insanlar
Mavi gezegende yokmuşum gibi
Bütün her şey kadar yalnızlığım var

Kim derdi ki bir gün bu yıl bu ayda
Son bulacak her şey yar uzağında
Hani o yeminler,o çılgın sözler?
Gözyaşım kururken,yanaklarında

Oradayım yine haber yok senden
Gel yine ne olur kimse bilmeden
Eski günler gibi seslen uzaktan
Dönüpte tadayım eski günlerden

Doyamadan biten mutluluğa mı?
Doyurup taşıran acılara mı?
Hangisine nasıl direnirim ben,
Biri beni ona yansıtamaz mı?

İsmini anarken dilim dolaşır,
Yanağım kızarır,dudak korlaşır,
Uzakta da olsa tüm adımları
Gönül sarayımda gezer dolaşır.

Z.Abidin TOPRAK