Bilemedim ...
Alaca karanlığında kurduğum düşlerimdi
yalnızlık ... son isteği sorulan mahküm sonrasında avutulan bir çocuk sen sor aklına gelen acıları uyuştur gülüşlerimi yangınım ateş sonrası har yangınım daha da yanar son çizgim hudutsuz ağlatma güneşimi gel son sözüm de kalsın gözyaşım bulursun sende işte bu dediğin pus sokaklar dönemecinde kalmışım ... |