Hüznün hüzzam bestesi benliğimi sararken
Ezaya aldırmadım gülüp geçtim yıllardır.
Gülen gonca gülleri gülistanda ararken
Varolanla yetindim diken seçtim yıllardır.

Dönüp duran devranda dolaşıp durdum her gün
Gözlerimde çağladı dinmeyen şelaleler.
Perişandır yarınım bu günüm daha üzgün
Yüreğimde kurudu boynu bükük laleler.

Kendimi avuturdum vuslat yakındır derdim
Yıllar geçti olmadı yüreğimden kanadım.
Bağlandım hapsedildim bitmedi arttı derdim
Uçup kaçmak istedim kırılmıştı kanadım.

Dünya derdi üstümde kör kurşun kadar ağır
Savaşlar avucumda açlık sefalet tenim.
Hüzün fırtınaları sarıyor ağır ağır
Bütün sıkıntıların sanki vebali benim.

Ben dilsiz muhabbete sevdalanan buzdan gül
Hayat korlaşan ateş acı soluyan gece.
Hüznümü dindirmedi ne ağustos ne eylül
Kışın yağan karlarla kapanır bu bilmece.

Kan kokulu zamanda selamete susadım
Çilelerle çiğnendim şimdi veda zamanı.
Felaketi getirdi sevmediğim bu adım
Benimle gömülmeli eza veren her anı.
AFET KIRAT



afetlesiir.blogspot.com/?m=0