Beklenmeyen misafirim benim.
Sana nasıl mecbur olduğumu bir bilsen.
Adını bir an olsun unutamadığımı,
Gözlerindeki buğuyu, içindeki huzuru,
Sen aklıma gelince gülen yüzümü bir görsen.
Sensizlik bir sonbahar gibi,
Görünüyor şişenin dibi,
Şimdi ben Kütahya’nın en yüksek tepesinde,
Gökyüzüne en yakın yerde seni düşünüyorum.
Ağaçlar yapraklarını dökmüş,
Kütahya’nın üzerinde bir sis var.
Bulutlar kapkara, sokak lambaları sönmüş.
Kaldırımlarda sadece bir gece bekçisi.
Beklenmeyen misafirim benim.
İnsanın gönlüne sevda düşünce,
Rezil de olur vezir de.
İnsan sevmekten yorulur mu? Yorulmaz.
Yaşıyorum işte sensiz her günüm elemli,
Ellerimde kokun var, dilimde ismin.
Nereye baksam sen varsın.
Kime ne, seni seviyorsam kime ne.
Seni düşünüyorsam kime ne.
Şimdi yine şarkımızı dinliyorum.
Beklenmeyen misafir şarkısı.
Eski zamanları hatırlatıyor bana.
Sen de olsan yanımda şimdi,
Birlikte dinlesek, el ele tutuşsak.
Eskisi gibi yeniden karşılıklı kahve içsek.
Şimdi sen neredesin bilmiyorum.?
Belki Nisan yağmuru,
Belki Mayıs güzeli,
Belki de haziranda deniz kenarında bir martı
Seni sevdiğimi senden başkası bilmiyor.
Şiirlerimdesin, sözlerimdesin, aklımdasın, fikrimdesin.
Hep seni düşünüyorum,
Seni düşündüğümde yüzüme tebessüm geliyor.
Ne zaman seni düşünsem susuyorum.
Alıyorum kalem elime seni yazıyorum.
İçimdeki aşkı yeniden kabarıyor bir şelale gibi.
Ama şunu bil ki ben sensiz yapamam.
Sana hasretim, geleceğini umutla bekliyorum.
Şunu bil bir tanem kalbin hala bıraktığın yerde...