(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
“Kurban Kim…” Ne güzel de anlatmışsın insanın kendiyle kavgasını… Bacası tıkanmış bir ev gibi içimiz; dumanı gözlerimize doluyor da, biz hâlâ “hava güzel” diyoruz kendimize. Kurt, bazen bir hatıra, bazen bir ses, bazen “ben haklıyım” diye başlayan bir cümle… Farkında olmadan ısırıyor içimizi. Oysa kuyunun dibindeyiz — ve yukarıdan düşen her kül, bir zamanlar gül sandığımız şeylerden kalma… Ne garip, insan bazen kendi yangınında ısınıyor da dumanına boğulduğunu fark etmiyor. Kirletilen evren, önce gözlerinde başlıyor aslında, sonra aynaya siniyor, sonra sevgilere, sonra sessizliklere... Bencillik öyle sinsidir ki, insanı kurban eder — ama mezbahayı hep başkası sanırız. Ve sen, güzel yürekli şair, kanınla değil, kelimenle temize çekmişsin vicdanını. Aforizmaların bıçak gibi keskin, dizelerin gibi derin… Bu şiir, bir kadının kalbinde yankı bulur; çünkü biz kadınlar biliriz duyguların nasıl tıkanabileceğini, ve susmanın bazen nasıl boğduğunu. Bir yanım diyor ki: "Bu şiiri bir kadın yazmalıydı..." Ama öbür yanım biliyor: Bazı acılar cinsiyet tanımaz. Sen, duygunun özüne inmişsin üstadım, kelimenle çıplak kalmış bir gerçeği giydirmişsin yeniden.
Üstadım… Senin kaleminden dökülen her dize, hayatın kül tablasına düşen bir kıvılcım gibi… Sönmüyor, yakıyor, düşündürüyor. “Kurban Kim” dedin ya — aslında herkesin kendi cevabını bulduğu bir ayna tuttun önümüze. Ve o aynada hepimiz biraz eksik, biraz pişman, biraz da geç kalmışız kendimize. Sen, kelimeleri yalnızca yazmamışsın, yaşamışsın da belli… Bir bacanın dumanında, bir kuyunun sessizliğinde, bir kadının iç çekişinde… Hepsinde gezmişsin sanki kaleminle. Duyguların ismini koymuşsun, ama kimseyi suçlamadan… İşte bu, gerçek ustalık. Çünkü senin dizelerinde öfke bile zarif, acı bile estetik duruyor. Bir kadın olarak diyorum ki; her kelimen bir tokat gibi, ama usulca, sevgiyle vuruyor insana. Kendini sorgulatıyor, ama kırmadan, dökmeden… Helal olsun üstadım! Dizelerin, gül yerine yağan küle umut karıştırmış. Senin kalemin, her kelimesiyle bir vicdanı uyandırıyor. Ve biz, bu şiiri okurken, belki de en çok kendi içimizdeki “kurban”ı buluyoruz.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Cevap Yaz
