FIRSAT VERMEDİN
Ne ümitle döndüm pervane gibi
Gülleri dermeye fırsat vermedin Şimdi her yer sensiz virane gibi Yüzünü görmeye fırsat vermedin Muamma bir yolda sevdam istinat Dinlemiyor gönül kör olmuş inat Bitmiyor hasretlik acıdır hayat Halini sormaya fırsat vermedin. Yürek çok acıyor sızım dinmiyor Keşmekeş hayatım kimse bilmiyor Vefasız kayboldu gitti gelmiyor Huzura ermeye fırsat vermedin Yaş kemale erdi zaman bitiyor Dertler bir çığ gibi yardan itiyor Ecel şerbetini her dem içiyor Kavlim-i kurmaya fırsat vermedin Muvakkat dünyam da durmaz gözyaşım Her gün bin hüzünle dönüyor başım Duygular çarmıhta çok zordur işim Bir tek gül vermeye fırsat vermedin Gaflet uykusunda her günüm horan Ne talihsiz kurmuş bu kavli kuran Bedeni bırakıp kalbimden vuran Kalbine girmeye fırsat vermedin. Ahu zar içinde sarardım soldum Nuh COMBA biçare talihsiz kuldum Sevda kurşunuyla ben de vuruldum Yaramı sarmaya fırsat vermedin Nuh Comba |