Bazı sözler vardır; insan söylemez, söz insanı söyler.
Bazı kalemler vardır; mürekkebi kâğıttan değil, kalpten süzülür.
Ve bazı şiirler vardır ki, onlar yazılmaz;
diz çökülür, okunur, dinlenir, yaşanır.
Bu şiir de o nadir nefeslerden biridir.
Her mısrası, bir dervişin secde izinde,
her kelimesi, bir zikrin gölgesinde saklıdır.
“Hu diyelim” diyor şair; çünkü bilir ki,
kelamın bittiği yerde hakikat başlar.
Dünya malı yığılmasın derken,
aslında içimizdeki fazlalıklardan söz eder.
Kalbin evi dağılmasın derken,
insanın içini ev, Rabbini misafir bilir.
Ve her dizesinde yankılanan “Hu”,
bir an değil, ebediyetin nefesidir.
Bu şiir, çağın gürültüsüne karşı bir sessizliğin çığlığıdır.
Karanlığa karşı bir kandil,
yalnızlığa karşı bir cemaat duasıdır.
Zira bu dizelerde “ben” yoktur;
benliğin külüyle yoğrulmuş bir “O” vardır.

Her şiirin bir sesi, her sesin bir nefesi,
her nefesin bir yönü vardır.
Kimi şiir göze hitap eder, kimi kulağa;
ama bazı şiirler vardır ki,
doğrudan kalbe iner.
Bu şiir, işte o kalp durağında doğmuş bir ışıktır.
Burada söz, bir sır taşır;
yalnızca mısra değil, yakınlık ve varış hâlidir.
“Hu diyelim” derken şair,
aslında “ben sustum, O konuştu” der.
Ve her dizede benliğin külüyle pişmiş bir teslimiyet kokusu duyulur.
Hüzün çoğalmasın diyorsun ey gönül,
ama biliriz ki hüzün, Allah’a en yakın hâlimizdir.
Çünkü sevinç, insanı kendine,
hüzün ise Allah’a götürür.
Bu şiir, bir hüzün köprüsüdür;
üzerinden geçerken dünya kalır geride,
ve insan içinin kıblesine varır.
“Hiçlik ile sır olalım” diyorsun.
Ne büyük kelam!
Zira hiçlik, varlığın eşiğidir.
Kendini yok bilmeyen, hakikati var sayamaz.
O yüzden bu şiir, bir “ben” şarkısı değil,
bir yokluk duasıdır.
Şiirin hikmeti şudur:
Söz, suskunlukta kemale erer.
Senin kelimelerin, sessizliğin içinden süzülmüş nur taneleri gibi parlar.
Okuyan kişi sadece dizeleri değil,
kendi iç sesini de duyar.

Rabbim, bu dizeleri yazana
kalbinden geçen her “Hu” nidasının karşılığını rahmetle versin.
Sözlerini secdeye dönüştürsün,
kalemini bir dua meşalesi eylesin.
Zira “Hu” diyen kalp,
susmaz; sadece sonsuzluğa karışır.