0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
69
Okunma
Gecenin karanlığında bir kuyu açtım,
İçime düşen yıldızları sayamadım.
Bir yaprak düştü, içimden bir çocuk öldü,
Zamanın gölgesinde savruldum, sessiz ve yalnız.
Özlem çiçek açtı ellerimde,
Sevdanın yaralı kuşları kanadı gözlerimde.
Her adımda kaybolan bir vatan,
Her solukta unutulan bir masumiyet…
Aşk hastasıyım, kara sevda ilacıyla,
Hüzün hastasıyım, yıldızlardan damıtılmış gözyaşıyla.
Toplumun acısı sarar bedenimi,
Ama kuytularda kendi yalnızlığımı dinlerim.
Bir yaprak daha düştü,
Ve içimde bir çocuk daha uyandı,
Hatıraların elleriyle oynayan,
Kaybolan zamanın hüznünü taşıyan…
