MARAŞ DÖRT ONYEDİ
Esme poyraz esme bitti takatım.
Eşime dostuma helaldır hakkım.
Altı Şubat. Bir Fatiha bırakın.
Ölmeden gözüme topraklar doldu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

Dinlerken enkazda müezzinleri,
Yâdettim Maraş’da geçen günleri.
Bir lahza ne geri ne de ileri.
Hayat, zaman, tarih, akan su durdu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

Hatay, Şanlıurfa, Osmaniye’ de
Yerle gök birleşti son saniyede.
Can havliyle koştum. Lâkin yinede
Tuttu ecel. Tuttu yerlere vurdu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

Tükenirken hayalimle hevesim
Nefes olsun Adana’ ya nefesim.
Yedi virgül yedi çıkınca sesim
Toroslar’ın zirvesine dokundu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

Ah be Diyarbakır, bitmedi çilen.
Varmıdır biz gibi ağlarken gülen?
Gözyaşları yüreğine dökülen
Son tebessüm, yine yüzünde dondu
Canım çekilmeden selâm okundu.

Sen gibi on ilde on ayrı figan.
Ölüme mi yattın kalk Adıyaman.
Saat dört onyedi olduğu zaman
Felek fermanını yazdı ve sundu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

"Malatya bulunmaz eşin..." dediler!
Dediler dediler, başın yediler.
Güneşi beklerken Kernek’ deki ler
Bir acemaşiran kelam okundu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

Gaziantep, dizin bağı çözüldü,
Ezildi bedenim, ruhum süzüldü.
Şahinbey’ler sıra sıra dizildi.
Şehitler gaziler yağmurla yundu
Canım çekilmeden selâm okundu.

Elazığ hercümerç, Kilis toz-duman
Döküldü yıldızlar. Çöktü Asuman.
Her zamanki gibi... Rahmetli anam
İncitmeden usul usul sokuldu.
Canım çekilmeden selâm okundu.

Babamda yanımda, gözleri yaşlı.
Benzi sarı, iki büklüm telaşlı
Görünce binlerce kefensiz naaşı
’Ölüm böylemoldu’ dedi bakındı.
Geldi Melek’ül-Mevt... Selâm okundu.