-Başlıksız-
Gül yüzlüm diyordum sana
ay güzelim oysa sen ; ’ Delinin birisi o ! ’ demişsin bana ne kadar haklısın bilemezsin döndüğünce anlatayım dilimin kulağını ver ve dinle biraz... Hiç gül yüzüne yakından eğilip de baktın mı sen, okşadın mı yaprak yaprak ne kadar güzel, gül kokusu bu sıcaklık o serinlik havayı dolduran toprak koklayıp ıtrını sindirdin mi ciğerlerine boş ver sarıyı kırmızıyı bakma hiç diğerlerine değdi mi gül pembe dudakların pembesine gülün sarılıp öptün mü delicesine bir gülü düşürüp hasreti sıcağına gönlünün... Sen yoksun diye uçup gitti benden sorma şimdi neydi eksilen; aklım be güzelim nasıl olur bilmezsin delice sevdiğimi sen bil de şimdi belki geri alırsın söylediğini incindin mi yoksa ya benim sevgim, bendeki in cin sevemiyeceğin kadar çoksa dağılsa yeryüzünün tüm kovanları arıları başına çökse çekemezsin bu acıyı ve toplayamazsın bunca balı; işte bu yürek sana öylesine sevdalı öyleyse deli demek mi gerek böylesine kocaman, dağlar kadar güçlü seviyor seni, sevecek hep bu deli yürek... Dile kolay deli demek marifet o değil ki, sevebilmek, akla zarar anla işte bu göz yaşı keder bu damlalar bu yağmur, bu sağanak özlem,gök gürültüsü akıl çatlağı, iç kırıklar ve bunca sudan sebep ağlamaya bahane dayanılmaz hıçkırıklar bilsen ah, daha neler, neler neler var ?! Söyle, yağan bunca yağmur lale sümbül nergis çiğdem gülden başka neye yarar ’ Gül Delisi ’ yim * deliysem başkaca sebep sayamaz dilim boşuna denmemiş ki ’Ölüyle deli sahibinin ’ sevgilim... Hâlâ ısrarlı mısın sözlerinde peki diyelim ki deliyim ben aptalım, sen çok zeki; al işte sana, dosyalarca şiir peki bunlar ne yüzlerce tükenmiş kalem (?) aylarca gündüz yıllarca gece binlerce yıldız yapayalnız, sen bir başka âlem ben aşka âlem daha ne desin ki dilim deliyim be gülüm ’ Gül Delisi ’ yim yıllardır sokaklarda gâh oturup gâhi kalkan elinde defter,kâğıt kalem ay’a, suya, güne /bakan sönmüş yıldızlara çıkıp gecenin lâmbalarını yakan başkalarına zararsız kendine yararsız işler yapan, elinin b/irisiyim işte dediğin gibi ben... Belki bir gün, aklım başıma gelir de benim ben de bu di/yârdan senin gibi apansız alıp başımı, çekip gidebilirim, delisiz kalsın bu kent ne sana ne bana ne de başkasına,ellere dert; bu hal o/hal (?) olağan üstü memleket her gün içimde yeni kuşlar ölüyor ’ Ya sev ya da terket ! ’ Şaban AKTAŞ 27.09.1998-14.11.2008 (*)Gül Delisi:Özdemir Asaf’ın bir şiirinin adıdır. AGSS SERİSİ |