0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
97
Okunma
Biliyorum, en saf halin bu, lekesiz: Ulaşılmayanın sonsuz güzelliği. Sen kalbimin içindeki adsız bir iz, Zamandan ve mekândan azat edilmiş.
Elimi uzatsam, sen kayıp gidersin, Çünkü tutmak, seni toprağa bağlar. Oysa sen, gökyüzünün mavi dersisin, Ve bu imkânsızlık, aşkı kutsal kılar.
Ne zaman içimde bir fırtına kopsa, Sessizliğin gelir, sükûnet olur. Gelmeyecek olanın yolunu yapsa, Bu şiir, bu hüzün, bu kalp durulur.
İmkânsız değil bu, aşkın en özü: Dokunmadan sevmek, her şeyden yakın. Sen benim, yalnızca şiirimde sözü, Hiçbir zaman bitmeyecek olan akın.
5.0
100% (4)
