Kendi aynasını yalanlarla süslemiş
Bir kalabalığın içindesin.
Tepende akbabalar son nefesini vermeni bekliyor.
Zaman ve mekanın kaybolmuşluğunda..

Etrafındaki kalabalığa bir bak,
Çakallarla örülmüş bir çemberin tam ortasındasın.
Sen hakkını ararken,
Kendi yargılarıyla seni suçlu ilan edip
İlk kimin parmağı seni gösterecek?

İdam sehpasına çıkarıp ilk kim atacak o tekmeyi?
Ufacık bir merhamet beklerken,
İlk kim kaçıracak gözlerini gözlerinden?
Çayır çayır yanarken söndürmek için koşup
İlk kim ateşini körükleyecek?

Kim sana gölge olan Çınar’ı kökten kesecek ?
Uzanan el yerden mi kaldıracak, tuzaga mı çekecek?
İlk kim rüyalarına bile kabusları musallat edecek ?
Kara bulutları kim salacak güneşine ?

Geceni aydınlatan mumu
Kim bir nefeste söndürüp,
Seni karanlığa mahkum edecek?
Kim o berrak suda kendine bakarken
Çamurlu ayağıyla bulandırıp
aksini çamurlaştırmaya çalışacak?

Yarandan oluk oluk kan akarken
Kim sana can olmamak için
Kendi kanını mundar edecek?
Düşmanını tanır gardını alırsın da
Dostlarından nasıl korunacaksın?
Kime güveneceksin?
Hangi gülüşe kanacaksın?

Hangisi kan bağından verecek zehri damarlarına?
Uçurumdan düşerken kimin el izleri kalacak sırtında?
Yardım çığlıklarına ilk kim kulaklarını tıkayacak?Yüreğini kim duyacak?
Haksızlığa kimin dili lal olacak?

Kör sağır dilsiz olmanın mahkeme-i kübra’da hesabını düşünen var mı?
Bak etrafına bir bak!
Kimse yok!
Hiç kimse yok!

Haydi kaldır kendini yerden..
Silkelen, ne akbabalarla ne çakallarla savaştın.
Yara aldın kendi yaranı yine kendin sardın..
Şimdi yeniden yak gözlerindeki umut ışığını.

Avuçlarında çırpınan Anka’yı azad et..
Ellerin kalkmışken semaya
Dudaklarındaki duayı dök avuçlarına..
İlahi adalete teslim et kendini ve de ki ;

ALLAH BANA YETER! ‘O’ NE GÜZEL VEKİLDİR!!