2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
162
Okunma
Ne zaman var, ne mekan
Onun yokluğunda
Kendimden bezmiş bir vaziyetteyim
İlerliyorum, karanlığa.
Ömür yeter mi bu acıyı yaşamaya
Hayat değer mi bu yalnızlığa
Zaman durmuş, günler geçmek bilmez
İlerliyorum, karanlığa
Saat bilmem mekan bilmem
Acı büyük yükü taşıyabilir miyim?
Boş ve ıssız koridorlar da
İlerliyorum, karanlığa
Alışması zor dedemin yokluğuna
Hayal meyal hatırlıyorum
O eski güzel günleri
İlerliyorum, karanlığa
Yaşadıkça düşünüyorum
Düşündükçe benimsiyorum bu acıyı
Ağladıkça haykırıyorum,
Dede yokluğuna alışmaya çalışıyorum...
5.0
100% (6)
Cevap Yaz