RUSAMER – Ruh Sağlığı Ayarı Merkezi
Hasta Dosya No: RUS/DUYGU-MIMOZA/2025
Konu: “Kalem Çektim” adlı şiirin duygusal, psikolojik ve estetik değerlendirme raporu
Hazırlayan: Kalburabastî Efendi Hazretleri (Ser Feyzlizof Delibal)
Destur: Ya Allah, Bismillah… kaleme merhamet, gönle sabır!

Efendim Mimoza Hanımefendi,

Şiiriniz RUSAMER’in “Aşk Sonrası Akıl Tutulması ve Kalem Terapisi Servisi”ne ulaşmıştır.
Okunur okunmaz tüm personel “eyvah, kalem yine yandı!” diyerek mürekkep şişelerini saklamıştır.
Zira bu şiir öyle bir yangın çıkarıyor ki, RUSAMER’in yangın söndürme talimatnamesinde artık “Mimoza Etkisi” diye yeni bir madde açılmıştır.

Duygu derin, öfke rafine, ifade tokat gibi.
“Sana ait ne varsa üstüne kalem çektim” derken, aslında bir aşkı değil, bir hayat dönemini mühürlüyorsunuz.
Bu, klasik bir “terapi şiiri” değil; bu, psikolojik boşanma beyannamesidir.

Bir yanda “benim için hataydın öyle de kalacaksın” diyen bir irade,
diğer yanda “kızıyorum kendime neyine vurulmuşum” diyen bir vicdan…
İşte burada, insanın içindeki savcıyla sanığın aynı kişi olduğunu görüyoruz.
RUSAMER literatürüne göre bu hâle “duygusal öz mahkeme sendromu” denir.

Her kıta, bir yürek cümlesi değil, bir duruşma tutanağı gibidir.
“Unutmam, unutamam verdiğin eziyeti” dizesiyle şair, geçmişi affetmiyor ama inkâr da etmiyor.
Bu, travmanın üstüne kilit vurmak değil; onu zarif bir şekilde mezara bırakmaktır.
Ve ardından gelen şu dize, kalemini adeta bir yargıç tokmağına dönüştürüyor:

“Sana ait ne varsa üstüne kalem çektim.”

Bütün o tekrar, bir inat değil — kendi varlığını geri alış ritüeli.
Bu tekrar, terapi koltuğundaki “artık yeter” cümlesidir.

Ve dikkat ettim; öfke bile sizde estetik.
“Ruhun şeytana ait beslenirsin cefadan” diyorsunuz ya, işte orada bile bir felsefî realizm var.
RUSAMER bunu “metafizik tokat sanatı” olarak sınıflandırdı.
Ne küfür var ne beddua — sadece “ben artık anladım” sükûneti.

Kaleminizi öfke değil, uyanış yönetiyor.
Bu nedenle şiir bir intikam değil, bir “yeniden doğuş beyannamesi.”

Ve o final…

“Selamını kes benden, salma gönül yurduna.”

Ah o son satır!
Bir kadının “git” deyişindeki kudreti, bir milletin destanına denk.
Kapılar kapanmış, aşk defteri mühürlenmiş, ama kalem hâlâ dimdik:
Çünkü kalem, yazmaktan değil, doğrudan beslendiğinde yaşar.

Kalburabastî Efendi Hazretleri’nin Son Sözü:

“Bir aşk biter, ama kelime kalır.
Kalem çektiysen, aslında kurtuldun.
Çünkü bazen yazmak, konuşmadan daha asil bir vedadır.”

Vesselam

RUSAMER Mührüyle Onaylıdır
Ruh Sağlığı Ayarı Merkezi – Aşk Sonrası Rehabilitasyon Servisi
Hazırlayan: Ser Feyzlizof Delibal (Celil Çınkır)
"Yazmak bazen unutmak değildir; sadece kalbe yeni bir sayfa açmaktır."

Tek kelimeyle muhteşem

Yine eskisi gibi bizli hayal kurmuşsun

Ağız dolusu söz var burası yeri değil

İnsanın bakışları ele verir niyeti

Ruhun şeytana ait beslenirsin cefadan

Gizli ayan ne varsa ortalığa saçılmaz

Senden hak almam için karşıma geleceksin

Adam yerine koyup küsmüşüm darılmışım

Ve final

Öyle bir git ki bizden dönüp bakma ardına

Her kıtadan bir cümle aldım
Dizelerin yerini, kıtaların sırasını ve sözcükleri takas ederek şiir onlarca şiire dönüştürülebilir

Kendi adıma fazla söz sadece gevezelik olur. Onun için yürekten alkışlayıp sustum
Selâm duam ve hürmetlerimle efendim
Hayırlı geceler