1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
144
Okunma
ömrüm boyunca yalnız hissettim,
bir elimi tutanım olmadı.
yapmam dediğim şeyleri yaptım,
yine yalnızlık peşimi bırakmadı.
gözlerimde ardı ardına yaşlar kurudu,
bir uzananım olmadı.
söz geçiremedim yüreğime,
vicdanım, beni yalnız bırakanların ki gibi olmadı.
belki bu yüzden yalnızlığa mahkûmum,
görmez gözüm kötülüğü, ama göz yummam haksızlığa.
bilmem ne olacak bu hâlim?
yolun sonu ya dostlarım ya da ölüm.
ilerliyorum sonunu bilmediğim yolda,
belki kendi arzumla belki bana dayanmış umutlarla.
bunun için mi doğdum diye soruyorum Mevla’ya,
açıyorum ellerimi, sığınıyorum Allah’a.
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz