2
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
190
Okunma
Ey gönül,
sen bu kalbi haritaya çevir,
bütün yollar ona çıksın.
Ben kaybolmaya razıyım,
o bulsun diye beni.
Bir sokak lambasının altında
gölgesine dokunur ellerim,
geceyi dinleyen pencereler gibi
içimden taşar bekleyişim.
Sonrası sessizliktir,
rüzgârın taşıdığı kırık fısıltılar;
bir adın düşer dudaklarıma
ama söylenmez,
yalnızca içimde yankılanır.
Ne vakit bir kuş havalansa
yüreğim de kanat çırpar,
belki o uçar diye ardından
biraz umut, biraz hasret bırakır.
Ve bil ki,
her yolun sonu sensin bana,
ister dağ taş örsün önüme,
ister şehirler unutsun adımı…
Ben kaybolmaya razıyım,
sen bul yeter beni.
Adem önal
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz