Koskoca ormanda bir ağaç kesilince
Yanındaki ağaç üzülür yokluğuna.
Gölgesi gider, sesi gider, kokusu gider.
Yalnız kalırsın kalabalıklarda.
Yeni filizler çıkar toprağın bağrında
Umut verir, neşe verir, güç verir .
Ne olursa olsun dolmaz ki o boşluk
Geldikçe aklına, baktıkça yerine.
Taa derinlerde bir sızı başlar
Hüzün çöker, dökülür damlalar.

İşte tek tek gider sevdiklerimiz
Sesi gider, yüzü gider cismi gider
Kocaman bir boşluk oluşur içimizde
Koskoca ormanda yalnız kalırsın tek başına.
Önce numaran silinir rehberden
Zamanla siman kaybolur hayallerde
Mahsun bakan bir resim olursun duvarda
Derin bir ah çekilir.. Vay be.. daha dün gibi...
Tenhalaşır etrafın.
Çekilip suyun , sararır yaprakların
En ufak rüzgarda çatırdarsın
Kuşlar konsada, yuva yapmaz dalında.

Ve kış gelir...
Bir acı poyraz, bir fırtına...
Söker alır senide toprağında.
Arkanda, senin ağladığın gibi ağlayanlar kalır
Hüzünlü Anılar...
Birde sende kalan meyveler...
Bir meçhule gidersin..
Birgün sende, sende unutulursun..