Dünya Boşuna
Ölüm bu hayattan daha merhametli,
Gönlüm kırık, yüreğim sessiz ve etkili.
Zalim gülüyor, mazlum susuyor,
Ama unutma, bu devran hep böyle dönmüyor.
Bir lokma ekmeğe hasret kalanlar,
Vicdanı olmayan tokların ahında yanar.
Geceleri duayla ıslanan yastık,
Zalimin tahtına sessizce hesap yazar artık.
Dört kitapta da yazıldı adalet,
Ne Firavun kaldı, ne Nemrut’a hürmet.
İncil susmaz, Tevrat unutmaz,
Zebur sabreder, Kur’an mutlaka hesap sorar.
Bir gün mazlumlar ayağa kalkacak,
Zalimler kendi yalanında boğulacak.
O gün geldiğinde taşlar dile gelecek,
Suskun toprak bile adalet söyleyecek.
Ey zalim, bil ki ömür tükenir,
Mazlumun ahı kalbine diken olur iner.
Sen sanırsın ki bu düzen hep böyle,
Ama Allah susmaz, zaman gelince çöker hepsi böyle.
Ölüm bu hayattan daha temiz, daha derin,
Ruhum yoruldu artık, ne kin kaldı ne de serin.
Gördüm ki her şey fani, her söz yalan,
Bunların hepsi boşuna... sadece kalan: vicdan.
Yazar: Bilal Çelebi*