KARANLIK BASTIĞINDA

Karanlık bastığında içim daha da dar,
Bir yıldız bile yetmez bazen karanlığa.
Işık ararım kendi gölgemde usulca,
Bulduğum tek bir ses, sensizliğin yankısı.

Çoğu zaman gülerim, yalanla gizlerim,
İnsanlar bilir, çok güçlü görünmek gerek.
Ama içimde fırtına sessizce bekler,
Bir bakış yeter, taşar gizli bir derinlik.

Dilimde dualar, elimde nasırlar var,
Yıllar kazınmış, iz bırakmış avuçlara.
Yine de umutla beslerim yeni günü,
Çünkü beklemek bazen sonun kapısıdır.

Karanlık ne kadar sarsar ruhu derinden,
Bir kıvılcım yeter, yanar yine içimde.
Kırık kalbimle dokurum hep düşlerimi,
Umuda tutunur, yıkılmam her seferde.

Yoruldum dedim, pes etmedim hiçbir zaman,
Dikenler içinde açan yalnız çiçeğim.
Sessizliğin içinde saklı gizli sesim,
Bir gün mutlaka duyulacak, inan buna.

Gecenin en koyu anında saklı sabır,
Sabahın ışığı doğacak, bekle bil ki.
Karanlık ne kadar bastırsa da yüreğe,
Gönül yolunu umut fetheder sonunda.

Yolum uzun, dikenli, taşlı, sarp olsa da,
Adımlarım kararlı, yıldızsız gecede.
Her düşüş bir ders, her kalkış bir yeni zafer,
Umut ışığı sönmez, söndüremez kimse.

Gözlerimde saklı, o anlatamadığım,
Sessiz çığlıklar var, içinde bir denizim.
Fırtına kopsa da, sular yükselse bile,
Kıyıya varacağım, kalp engel tanımaz.

Karanlığın koynunda bulurum ışığı,
Kendimle barışır, korkuları yenerim.
Bir nebze huzur varsa, hayat devam eder,
Yolumda yürür, korkusuz, dimdik, ileri.

Sensizliğin yükü ağır, soluğu keser,
Ama bilir yürek, bu da geçer zamanla.
Yarın umutla doğar, yeniden, taptaze,
Ben hazır olurum yeni güne yeniden.

Hakkı kalabalık