Uzun uzun yazmak istiyorum
Fakat kelimeler tutukluk yapmış
Öylece namlunun ucunda bekliyorlar
Onları uzağa atmak için uğraşıyorum
Boş kâğıtları kanatan cümleler kurmak
Haykırışları çığlıkları fırlatmak istiyorum
Sayısız acıları birleştirip bölüyorum
Hayatımın parçaları ellerime yapışıyor
Herşey yüzüme gözüme bulaştırıyorum
Öyle çıkışmaz bir yol ortasındayım ki
Etrafında göz yaşı dereleri akıyor
İçinde bata çıka hayatta kalmaya çalışanlar
Kimileri yüzüp çıkıyor kimileri yenik
Bakıp düşünüyorum elim halen tetikte
Olmadık bir şey oluyor tabanca ateş alıyor
Kelimelerim kâğıda varır varmaz sekiyor
İşte o an herşey yüzümde patlıyor
Ah bu ne biçim dayanılmaz bir acı
Kelimelerim yerlere seriliyor
Yaşıyor mu baygın mı yoksa ölü mü
Kimse dönüp bakmıyor çokda önemli mi
Kendini unutmuş bedenim ile artık yabancıyım
Sürükleniyorum sonu olmayan bir yolda
Adı ne cennet ne cehennem olan bir yere
Etrafa saçılan kelimeler arasında ayağa kalkıp
Yolun yol mu yerin yer mi olduğunu bilmeden… Yürüyorum lanetlenmiş şehirlerden uzaklara..,