1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
185
Okunma
Bir sabah, sisin altından yükseldi şehir,
Kulelerin gölgesi, martıların kanadına değdi.
Taş sokaklarda yankılandı eski ayak izleri,
Ve rüzgâr, unutulmuş bir mektubu fısıldadı denize.
Kırık bir iskeleye bağlanmış bir sandal vardı,
Üstünde tuzla solmuş bir isim,
Sanki her dalga, o ismi yeniden çağırıyordu.
Gözlerimde kıpırdayan hatıralar gibi.
Senin dokunuşun, paslı bir anahtarın sesi gibi
Yüreğimin kilidini açtı ansızın.
Ama bil ki, bazı kapılar ardında
Hâlâ tozlu ve yarım kalan masallar uyur.
Şimdi her adımda, şehrin nefesiyle karışıyor
Yarım kalmış cümlelerimiz.
Ve ben, her esen rüzgârda
Sanki yeniden sana yaklaşıyorum
Uzak bir dalganın,
Kıyıya bıraktığı sözler gibi.
Adem Önal…
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz