Aşk denilen duygular kavuştururdu bizi
Sevilmek denizinden taşarken iki gönül
Kader nereye kadar savurur ikimizi
Birbirlerine hasret yaşarken iki gönül

Aşk arayan iki kalp, hepsi aynı ayardı
Güzel bakışı sever güzel sözle doyardı
Yaşanılmaz dünyayı toz pembeye boyardı
Sevilen ve de seven beşerken iki gönül

Ben burada sevdiğim yürek başka illerde
Bülbül oldum şakıdım şiirlenmiş dillerde
Genelde kaybolurdum kurduğum hayallerde
En zorlu engelleri aşarken iki gönül

İnsan boşa basıyor sebebini bilmeden
Bu aşkta çaresizlik ayrılıklara neden
Kapılmışken ayrılık rüzgarına aniden
Pişmanlıklar yaşıyor koşarken iki gönül

Ey şair: gidene dur diyecek güç sende yok!
Pişman olup dönecek o yürek gidende yok!
Gel dense de gidecek güç-derman bedende yok!
Sessizliğe büründü coşarken iki gönül

Coşari yarınsız aşk S.O.S bildiriyor
Ne gönlü mutlu kıldı ne de yüz güldürüyor
Yeşertip büyüttüğü bir aşkı öldürüyor
İstemeden boşluğa düşerken iki gönül

10.09.2025/Samsun

İbrahim COŞAR