0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
46
Okunma
Ali ve sevdiği kişi, bir zamanlar aynı yolda yürüyordu; ama zamanla yolları ayrıldı. Buluşma ihtimali hâlâ vardı ama gurur ve seçimler onları farklı yönlere itti. Ali, sevgisini sürdürürken karşı taraf gitmeyi seçti. Bu durum, Ali’de derin bir kırgınlık ve hesaplaşma duygusu yarattı.
Şiir boyunca Ali’nin içsel çatışması görülüyor:
Sevgi ve bağlılık ile gurur ve ayrılık arasında kalmış.
Karşı tarafın seçimleri ve vicdanı üzerine düşünürken, kendi duygusal yükünü fark ediyor.
Hikayenin “sonu kötülükle bitmesi” vurgusu, yaşanan aşkın ve hayallerin kırıklığını gösteriyor.
Hikayenin özü: Bazı ayrılıklar, hiç buluşmadan ve anlaşılmadan gerçekleşir; sevgi tek taraflı kalabilir. Ama bu süreçte insan hem kırılır hem de kendi değerini ve sınırlarını öğrenir.
Bazı ayrılıklar hiç buluşmadan gerçekleşir,
Tıpkı sen ve benim vedam gibi.
Üzgün iki ruh, korku dolu iki kalp;
Biri giderken, diğerinin dur dememesi gibi.
Aynı yönde ilerlerken şerit değiştirdik,
İlerdeki iki sapaktan ayrıldık:
Sen sağa, ben sola…
Geri dönüşü olmasına rağmen gurur yaptık,
Dönmemek uğruna kendimize yazık ettik.
Belki sen yolunu kaybettin,
Veya yol üzeri birini sevdin.
Sen unutmayı, ben ise seni sevmeyi seçtim.
Sen ikimize de yazık ettin,
Yaşanacak onca şeyi mahvettin.
İşte bu yüzden beni kaybettin:
Sen gitmeyi, ben kalmayı seçtim.
Benim üzüldüğüm tek şey ne biliyor musun?
Bu hikayenin sonu iyilikle değil, kötülükle bitmesi.
Ben seni severken…
Gitmesi kolaydı değil mi?
Vicdanın rahat, uyuyabiliyor musun geceleri?
