Kalbim
Tüm leylaklarını getirdim sana dünyaların
Yokluğun vardı ya, yok olduğum
Karlar düştüğünde bizim sokaklara
Gözyaşlarımı dökmüştüm beyazlıklara
Karışmıştım fırat’ın derin sularına
Sonbaharın sarısına bırakmıştım benliğimi
Viran bağlarda

Kalbim
Hüzün bakışlarını topladım sana
Hazan yapraklarının
Hatıralarımı mazinin sisli sayfalarına bıraktım
Bir demet siyah gül derledim
Memleketimin bahçelerinden
Sana rastladım rüyalarımın
Çıkmaz sokaklarında

Kalbim
Sana şiirler içinden şiir çıkardım
Yüreğimin her sayfasından
Tuz gölünden, buğulu camlarına akıttım gözyaşlarımı
Sensizliğin ölüme yenik düştüğü vakitlerin birinde
Ayrılık akşamlarına kurdum saatimi
Kalbim
Destanlar yazdım sana yalnız gecelerimde
Okyanuslar ötesinden pulladım mektuplarını
Seni duydum sol tarafımda
Unutulmamaktı tek dileğim... unutmamak aşk ile

Kalbim
Beni bana getirdiğin yıllara sığınıyorum
Bir şarkın vardı unutamadığım
Seninle sensiz olduğum yerde
Bak yine ağlıyorum
Böyle yaşamak değildi oysa istediğim
Gökyüzünün mavisine sığmayacak
Bir masal bırakarak bana
Gittin !

Günay Koçak

7. / 9. / 2025