Yokluğun Ödülü Olarak Cennette Sensiz Yaşamaktansa
Cehennemin avuçlarında közlenip Güller Öreyim
Baharımsı saçlarına..
Kar yangını gecenin en dar vaktinde Seni Düşünüyorum
Yokluğunu Yüreğimde Kanatarak..

Suskunluğuna uzanmış bedenimle demlenmiş
Yanlızlığını Yudumluyorum Dudaklarımı acıtarak..
Başucumda yokluğun, Bir beden bol Gelen Hüznün Gömleği
Sırtımda kan ter içinde yanlızlığına akıyorum..
Yetim Düşlerimi ezip Karanlıkların içinde,
Sensizliğimi Kanatıyorum..
Dağ başı ıssızlığına İnat avuçlarında açan
Kır Çiçekleriydik biz seninle,

İmkansızlığın Toprağına Sımsıkı Tututnmuş
Çınar Ağacının Umuda Gülümseyen Kökleriydik Biz,
Ne sen Mecnun’un Leyla’sı ne de ben Şirin’in Ferhat’ı
Biz Seninle aynı uçurumun birbirine,
Hiçbir zaman kavuşamayacak iki yakasıydık..

Sevdamızda hep bahar Mevsimini Yaşadık,
Hüznün Göğsünden acıyı emip Yarılan Gökyüzünü
Islak Düşlerimizle yamadık, Bir terzi İnceliğinde,
Durmadık Seninle zamanın Avuçlarında.
Aşkın Köpüksüz sularında Sevdayı hiç Kirletmedik,
Yalancı baharlara Tutunup Aynı Tomurcuğun
Islak Dudaklarında Yaşadık Aşkın Tutsaklığını..

Kirpik Uçlarımızı Bulutlara eğip
Aynı Yağmur Tanesinde Yıkadık hasretin Kör Karanlığını,
Lakin Unuttuğumuz Birşeyler vardı,
Sevdanın Geceye Örüldüğü Zamanlarda,
İmkansızlığın Avuçlarında
Eriyen iki Güneş tanesi olduğumuzu unuttuk..
Kelimelerin En yalın Hallerinde sevişirken Dudaklarımız,
Hasreetin Çöl sıcağında yavaş yavaş Eriyen
Tenimizi fark Edemedik
Aynı Kalbin yurdunda Sevdaya Nefes Alırken
Bir Gün Terimizin, Birbirimizin sırtından.
Ayrı yerlere, Süzüleceğini Düşünmedik..

Ektiğimiz Umut Tanelerini Ellerimizle Biçemedik,
Evet, Yenildik.
Lakin Bir Zamana Değil; İmkansızlığa yenildik,
Şimdi Bir Nefes kadar yakın Tenine Dokunamıyorum,
Dudaklarından Semaya Yükselen,
Nefesinden Havaya Kanatlanamıyorum
Seni Görüyorum Lakin Görmemezlikten Gelmemi istiyorsun,
Varlığında yaşarken,
Yokluğunda Sevmemi Bekliyorsun Benden..
Haklısın Belki de, Sana Söz Sevdiğim,
Ben Seni ’’Sensizliğin’’ Avuçlarında seveceğim..
Senden Tek İstediğim; Her Zaman Havaya Gülümse,
Gülümse’ki Gülüşlerin Duam Olsun Kanayan Yaralarıma..


Söz: Yücel Şen (Hazarca)
Tarih:06.08.1996