Aldırma Gönül

Bahtın kara yazılmışsa, kederin ağır olsa da,
Gözlerinden düşen yaşlar, yüreğini boğsa da,
Zamansız kopan fırtına, gönlünü savursa da,
Aldırma gönül, aldırma.

Hayat dediğin bir yol, bazen dikenli, bazen taş,
Kimi zaman gül bahçesi, kimi zaman acılaş,
Her düşüşün ardından gelir elbet bir yokuş aş,
Aldırma gönül, aldırma.

Dost bildiklerin terk eder, yalnızlık gelir bulur,
Gece olur karanlıklar, umutlarını çalar,
Gözlerin uzaklara dalar, içini hüzün sarar,
Aldırma gönül, aldırma.

Görürsün belki yağmuru, ama güneş uzak mı?
Hissettiğin soğuklar, baharın habercisi mi?
Bir damla umut yeter, yeşertir kalbini,
Aldırma gönül, aldırma.

Elbet biter bu çile, dayan gönül, sabret sen,
Her karanlık gecenin ardından gelir gündüzden,
İnan, düşmez kalkmaz bir Allah, herkes bilir zaten,
Aldırma gönül, aldırma.

Dünya dediğin sahne, her gelen bir rol oynar,
Kimi güler, kimi ağlar, kimi kendi yolundan sapar,
Sen yine iyilikten şaşma, doğruluktan ayrılma,
Aldırma gönül, aldırma.

Kaderin cilvesi belki, ama sen dik dur yine,
Acının derin kökleri, güç katar yüreğine,
Gözyaşların birer inci, ışık saçar gökyüzüne,
Aldırma gönül, aldırma.

Sevdiklerin uzakta olsa, yollar araya girse,
Gönül bağın sağlam kalır, mesafe neyi değişe?
Bir gün elbet kavuşulur, sabırla bekle yine,
Aldırma gönül, aldırma.

Gör ki her baharın ardından, kışın soğuğu gider,
Yeniden çiçekler açar, gönlün huzura erer,
Umudunu kaybetme, her şey güzel olur birer,
Aldırma gönül, aldırma.

Gözyaşınla yıkanır arınır her dertten yüreğin,
Yaşanan acılar da döner sevgiye bir gün,
Dünya dediğin misafirlik, elbet biter bir gün,
Aldırma gönül, aldırma.

Sen yine sev, sevgiyle kal, hayatı kucakla,
Her şeye rağmen umutla bak, gönlünü aç dostlara,
İyilikle, güzellikle dol, düşme karanlıklara,
Aldırma gönül, aldırma.

Bu yol senin, bu kader senin, kimseye aldırma,
Her zorlukta bir hikmet var, sakın geri durma,
Dik dur, sabret, gülümse, ve hep ileri bakıla,
Aldırma gönül, aldırma.