Dünya Bize, Biz Birbirimize Emanet

Dünya bize emanet, biz birbirimize,
Doğusuyla, batısıyla, kardeş hepimize.
Bir Adem’in evladı, aynı nefes bizde,
Sarmaşık bir ormanız, her dal bir sevgiyle.

Adem’den mirastır her bir can, her renk,
Saygıyı, merhameti dileyen yürek,
Dil, ırk, mezhep fark etmez, birdir gerçek,
Yürekte muhabbet ölümsüz gerek.

Birlikte yarattı bizi kudretli el,
Dilimiz, rengimiz bir fark etmez, güzel.
Düşmanlıkta ne var, dostluk en derin tel,
Sevgiyle büyüsün kalplerde her hecel.

Rabbim bize bahşetti konuşmayı, görmeyi,
Verdi elimize yeryüzünü, çölü, çiçeği.
Kardeşlikten şaşmadan sürdürsek bu yolu,
Bu dünya cennet olur, aydınlanır sonu.

Ağırdır omuzda dostluk, kardeşlik,
Her gönülde solmamalı sevgi çiçek,
Küslük kin nefret mi bizim bilecek?
Muhabbetle sarıl, kalmasın üzmek.

Bir tebessüm kardeşlik, sadakadır derler,
Yıkılır kin duvarı, sevgiyle açılır yer.
Yetim başı okşanır, mazlum dertten iner,
Merhametin olduğu kalpler hep büyür.

Ama ne yazık, gün geçtikçe uzaklaştık,
Her dostun yerinde bir başka kin bulduk.
Kardeşlik özlem oldu, sevgiye muhtaç olduk,
Dünyamız yiterken bizlerde solduk.

Oysa Efendimiz’den mirastır bize,
Ensar ile Muhacir kardeş oldu bir gece.
Öğretti ki insanlık, yardımlaşma nice,
Dostlukla buluşunca, bu hayat bir hece.

Aç gönlünü, bırak saf sevgi aksın,
Tevazu, sabırla dostluklar yaksın,
Ne övünmek düşer, ne kibir artsın,
Kendini bilmeyen karanlıkta kalsın.

Bir tebessüm, kardeşlik için sadaka,
Sevgi tohumu ek, bir ömür sakla,
Yetimi, öksüzü, garibi yokla,
Herkes bilsin merhamet et daima.

Gelin el birliğiyle kurulsun sevgi tahtı,
Hoşgörü, adaletle büyüsün bu milletin bahtı.
Huzura kucak açsın göğsünde bu anlık,
Dünya bize, biz birbirimize emanet artık!

Ecel sessiz sinsice yaklaşmakta,
Mutluluk, güzellikler kapımızda.
Sevgi dolsun haneler, kalplere huzur ver,
Halbuki birlikte yaşamak en büyük değer.

Unutma, emanetiz bu koca dünyada,
Sevgiyle kuşat ki her yaraya merhem sağla.
Huzur içinde yaşamak varken burada,
Kıymet bil kardeşim, yaşatalım dünyada!