SOKAK LAMBASIsensizlik dalgası vurdu sahileme hırcın deli dalgalar esti yine deli deli yazmak istiyorum yoksa beni kim anlar sokak lambası beni dinlermisin yoksa bıkarmısın sende herkez gibi beni dinleyecek dıvane geliyor beli bükükülmüş çelimsiz bir kus gıbı garib yaklastı bana korkma der gibi anlatmak ıstiyordu icindeki caresız ayrılıkları oda agladı benım gibi dinledim onu suskunca şahidimiz bır sokak lambası üsüdüm sensiz yıne üsüdüm sustu gözlerime baktı derin derin ici acmıstı yaralıydı oda eski bir palto idi ona sahit onunla sılıyordu burusuk tenındeki gözyaslarını hüznümün ısıgı sokak lambası üsüdüm sensiz yıne üsüdüm karanlıgımı aydınlatan dagııtım kafamı der gibi savruldu yıkıla yıkıla gıderken baktım ardından oda vurgun yemıs sen anlarsın yalnızların dilini oy hüznümün ısıgı bende gidiyorum kuytularda aglamaya bekle beni gelirim yine gelirim umutlarımı sarmaya NEVİN |
o karanlıkta en güçlü
en asi
en uzun
en ser
bildiğinden şaşmayam
kişilikli
erişilemese de
karanlığa karşı dimdik ayakta birine yaslanır
elini uzatır..
ya da onun da gözyaşını görmesine
kendisi için üzülmesine gönlürazı gelmez
ya da
dostlarının bile ağladığını görmesini güçsüzlük görür ve kaçar
ne güzel bir gece fotoğrafı
kutlarım şaire Türkmenkızı