0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
151
Okunma
Rüzgârda savrulan bir yaprak gibiyim,
Tutunacak dalım kalmadı senden sonra.
Gözlerim ufka bakar, ama göremez,
Çünkü ışık bile kaybolur gecenin koynunda.
Kalbim bir yangın, külleriyle yaşar,
Her nefeste biraz daha eksilir içim.
Dakikalar zincir, saatler pranga,
Ve tükenir yüreğimde son bir saatin ağırlığı.
Ayrılık, sessiz bir cellât gibi yaklaşır,
Ve bağırsam duymuyor kimse.
Bir cümle düşer kalır dudaklarımda:
Sevda dediğin insanın en uzun sürgünü.
Bir şehrin sokakları küle döner içimde,
Her köşe başında sesin çarpar yüzüme.
Gidenin ardında kalan en ağır gerçek şudur
Beklemek, unutmaktan daha çok acıtır.
Gözlerimde gömülmüş yarım dualar,
Dudaklarımda yanık bir merhamet izi.
Ve bilirim; kimse duymasa da artık,
Kalbim hasret ile atacak son nefesine dek.
5.0
100% (4)
