Eksiğim yine bu günlerde…
Sensizim…
Katar katar göç ediyor göğümde kuşlar.
Çayırda meleyen kuzularım kaybolmuş.
Çeşmelerim kuru, ovalarıma inmemiş kimse.

Eksiğim yine bu günlerde…
Sensizim…
Güneş çekingen bir çocuk gibi
gecenin perdesini usulca aralıyor, tereddütle.
Güne bakan çiçeklerim, celladını beklercesine
mahsun ve boynu bükük.
Titrek dallarımda sararmış yapraklarım
ha düştü, ha düşecek.

Eksiğim yine bu günlerde…
Sensizim…
Damla damla yağmur biriktiriyor gözlerim,
ha yağdı, ha yağacak.
Yüreğimse koca dalgalar arasında kalmış
minik bir sandal,
ha battı, ha batacak.

Senli sabahlara uyanmak vardı oysa;
gözlerinde kaybolmak, Vardı.
Dokunabilmek teninin sıcaklığına,
her nefeste kokunu almak,
sana sarılmak vardı—sımsıkı sarılmak sana.

Şimdi ise
Eksiğim yine bu günlerde…
Sensizim…
Ellerim boşlukta,
Kalbim sıcaklığını arıyor.
Ve ben,
Sensizliğin içinde yalnızca nefesini özlüyorum.

Eksiğim yine bu günlerde…
Sensizim…

—GoLge Berg