Yıllar oldu sormadım şu soruyu kendime,
Nasıl gidiyor hayat,memnunmusun yaşamdan ?
Neleri kaybederken neler geçti eline ?
Bu yaşıma varmışım hiç hesabı yapmadan.

Bir şeylere yetişme,koşuşturma kaygısı,
Öyle sarmış ki ruhu yaşamın zor algısı,
Yaşamın odağına düşmüş hayat kavgası,
Bu yaşıma varmışım doğru yoldan sapmadan

Baktım giden yıllara farketmeden geçmişler,
Nefesimi kesip de üstümde tepinmişler,
Dibek kahvesi gibi vura vura ezmişler,
Bu yaşıma varmışım son nefese varmadan.

Koşturmuşum peşinden bir tutam Sevgi diye,
Çok yaralar almışım sormadan neden,niye
Hep örtmüşüm üstünü korkmuşum kanar diye,
Bu yaşıma varmışım yaralarım sarmadan.

Bir tutam Sevgi için aşmışım zor bendini,
Dağıtıp Hayrat gibi tek sermayem sevgimi,
Başkasını severken unutmuşum kendimi,
Bu yaşıma varmışım beni sevgi yormadan.

Sonra bir gün aniden durup sordum kendime,
Neden kalbim çok yorgun,gözlerim seçmez niye,
Ayaklarım yorulur varırken menziline,
Bu yaşıma varmışım ben hayattan kopmadan.

Yeni bir sayfa açtım artık şimdi kendime,
Umarım çare olur gelecek dertlerime,
Umutlar sıralandı tek tek geldi önüme
Bu yaşıma varmışım umutları kırmadan.

Sevgi fidanlarını tekrar dizdim kalbime
Artık kendini de sev,sev dedim yüreğime,
Yaşam güzellik dolu,gör dedim gözlerime,
Bu yaşıma varmışım ben güzeli görmeden.

Dolayıp kollarımı sarmaladım kendimi,
Biliyormusun dedim seviyorum ben seni,
İkinci bahardayım şimdi buldum kendimi
Bu yaşıma varmışım ben kendimi sevmeden.

Tuğal KÖSEMEN