KARMAŞA
vakitsizliklerin döngüsünde kıvranmak
ya da ayın ışığının yetmemesi, insanım demeye utandıran yürekte... bunca sefalet içinde bomboş ellerin acısı kulak tırmalıyor. nerde kaldı çiy damlasının tadı, nerde kaldı gonca gülün asaleti hadi ... bir nebze güzellik sunun yer, gök ve cümle mahlukat... haykırsın sevincim, çıldırsın ruhum seraba gebe düşler kahkaha atsın. mümkünü yok diyen ses ruhuma bıçak vuruyor ve bıçağın kör yanı bile damarlarımı parçalıyor. serap hoca 4.11.2008 |
insanım demeye utandıran yürekte...
bunca sefalet içinde
bomboş ellerin acısı kulak tırmalıyor.
ANLAMLI VEDE GÜZELDİ..YÜREĞİ VEDE KALEMİ KUTLUYORUM