ŞİİRLERLE YAŞIYORUM

Arslanköy’de doğdum martta
Dört mart altmış, kötü şartta
Mete Yıldız yazar kartta
Dertlerle savaşıyorum
Şiirlerle yaşıyorum

Şiirlerle doğdum sanki
O an öyle güzel anki
Mest olmuşum ben inan ki
Şaştım başım kaşıyorum
Şiirlerle yaşıyorum

Konuşurdum kafiyeli
Dostlar sıkı tuttu eli
Hepsi ince düşünceli
Yokluğunda üşüyorum
Şiirlerle yaşıyorum

Canım babam yazıyordu
Haksızlığa kızıyordu
Oyunları bozuyordu
Ben bendimi aşıyorum
Şiirlerle yaşıyorum

Yıl geldi iki bin beşe
İlk kitapla gönlüm neşe
Küsmesin kardeş kardeşe
Aklım almaz şaşıyorum
Şiirlerle yaşıyorum

On sekiz ikinci çıktı
Bütün tabuları yaktı
Baş kaldırdı yumruk sıktı
Keskin kalem taşıyorum
Şiirlerle yaşıyorum

Bir çocuğum daha oldu
Yirmi beşte yerin buldu
İmgesel düş yüzüm güldü
İleriye koşuyorum
Şiirlerle yaşıyorum

İçim dışım şiir benim
Atalardan gelir genim
Yaz demişti öğretmenim
Anzeri der coşuyorum
Şiirlerle yaşıyorum

Ozan Anzeri