öyle bir balkon köşesinde,
öyle bir mağlubiyetin kucağında,
dönüp dolaşıp giden dört tekerler,
otobüsten indim bindim diyenler,

açık büfeler, marketler ve girip çıkıp,
ah vah edenler, bir bıkkınlık yürüyor,
yirmi senenin sonunda artık alamamak,
yetiştirememek, tencereye su koyup taşırmak,

insanları taşıran son damla,
veryansınlar cereyan ediyor,
insanlarda tahammül kalmamış,
nereye ayak sürsem hep bir mutfak telaşı,

ben tüm bunları dinlerken,
kendimi de düşüncelerin arasına,
bir tost gibi basıyorum,
ortada ne tost var ne çay,

yalın ayak bulmaya çalışıyorum,
giden gitti, ne ekmek,
ne de ekmeğe sürülen tereyağı,
yokun yoku, yine aç bir akşamı dinliyorum,
konu komşu hala gecenin bu vakti tencereye ne koysam da niyetime aş olsa diyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz