PAPATYA
Yaz yağmuru yamaçları ıslarken
Yeşil yaylalarda açar papatya Dertli çoban koyunları seslerken Neşeyle gözünü açar papatya Gün doğarken umutlarım beslenir Dağlarım al yeşil giyer süslenir Pınarın başında gönlüm hislenir Mutluluktan mevzu açar papatya Laleler uzaktan görür ah çeker Menekşeler gözün toprağa diker Hasretlik elinden boynunu büker Sırrımı sümbüle açar papatya Nazlı yarim bu yayladan geçti mi Acep şu pınardan sular içtimi Halen seviyor mu yoksa geçti mi Aşkımıza fallar açar papatya Hakkı, o canana bir can az gelir O cefa ettikçe sanki naz gelir Seyrettikçe yüreğime haz gelir Görenin gönlünü açar papatya |