0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
103
Okunma
Çok şey bıraktı bende
Bir kez değil,
iki kez ayrıldım ben.
Önce vatanımdan,
Sonra evimden…
Giden bendim belki,
Ama kalanlar da çok şey bıraktı bende.
Gözüm aynı saatte uyanıyor hâlâ,
Ama karşımdaki yüzler
tanımıyor uykumu.
Eşim bir mesaj kadar yakın,
Bir sarılma kadar uzak.
O çocuk
Sesini ezberledim ama boyunu unuttum.
İki farklı ülke taşır omuzlarım:
Biri doğduğum,
Biri mecbur kaldığım.
Ama üçüncü bir ülke daha var içimde:
Beni anlayan kimsenin kalmadığı.
Ne desem yarım,
Ne yazsam eksik.
Çünkü bazı acılar,
Dile gelirse dağılır.
O yüzden sadece susuyorum bazen…
Ama o suskunluk, içimi parçalayarak.
Dostum,
Gurbeti bilen anlar beni.
Ama gurbetin içinde bir daha yalnız kalan,
İşte o susarken konuşur.
Biz konuşuyor gibi yaparken,
bazılarımız ağlamaktan yorulmuştur.
Hakkı kalabalık
