Ben bugün ağlamayacağım hancı, güzün ağlayacağım!
Yapraklar dökülende,
Sular çekildiğinde, keke!...
Balıkçılar eli boş dönmediğinde Keban’dan.
Bu şehrin adı aşk, bu şehrin adı şiir koktuğunda, gakgom!
Kayıkçılar kürek çektiğinde Hazar’da,
Yakamozlar çiçek açtığında Sivrice’de!
Ben Palu’da ağlayacağım,
Çalarken radyolar Enver Demirbağ’dan Gamzedeler!
Sere çiyan çı dumane?
Be mümküne bın dermane berheme derken, ağlayacağım Karakoçan’ımda!
Değneğin vurulmadığını gördüğümde kula,
Bizim en gariban ilçemiz olan Arıcak’ta dururken halaya!
Sakın kınama beni…
Ben, Alacakaya’da mermer olup Elazığ’da işlenen bir taşım.
İsterim ki seyirlik değil, ömürlük olsun Maden!
Hep koksun gülü Ağın’ımın!
Kafasını bulsun Baskilli, gördüğünde gakgom!
Şiirler yazılsın adına Kovancılar için…
“Herkesin aklına sevdiği gelir, benim aklıma Kovancılar düştü yine” diyerek hem de!...
Darılma bana hancı,
Ben bu gece ağlamayacağım…
İhanetin adı olmasa da kahpelik,
Yalanlar içinde tereyağı gibi erise de bu şehir,
Ahtım var, ben güzün ağlayacağım!...
Neden diye sorma.
Bizim buralarda “Güz cücüğünü baharın sayarlar.”
Ben de bu yüzden güzün ağlayıp baharın sayılmak istiyorum, gakgom!
Şimdi gidiyorum.
Sezen Aksu dinleyeceğim biraz.
Sen sofrayı kur, demi de hazırla,
Birlikte içip birlikte demlenelim bu gece.
Adı bende saklı kalsın sevdiğimin.
Çöpçatanlık etme,
Bu şehir alabildiğince kafa yapar,
Yeter ki sen iste!...
Saygı ve sevgilerimle.