0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
97
Okunma
BENDEN SONRA
Ben öldükten sonra konuşurlar beni,
Sanki hiç incitmemiş gibi sesimi,
Unuturlar tepeden baktıkları günü,
Ve hatırlarlar en güzel hâlimi.
Fotoğraf bulunur tozlu çekmecemde,
“Ne gülermiş meğer” der biri sessizce.
Anlatırlar: “Çok iyi insandı,” diye,
Oysa ben yaşarken kimse demedi öyle.
Ben öldükten sonra gelir pişmanlık,
Bir çiçekle çıkar ortaya suskunluk.
Dualar yükselir göğe geç kalmış,
Mezar taşıma yazılır sevgiyle karışık.
Bir günahım eksik kalır anlatılmadan,
Bir sevabım büyür olduğundan fazla.
Çünkü ölüler savunmaz kendini,
Herkes kendi kalbince yazar hikâyemi.
Ben öldükten sonra susarım tamamen,
Konuşurlar beni, ezberden, yürekten.
Varsın geç olsun, yine de duyarım belki:
“Keşke yaşarken de bilseydik kıymetini.”
04.08.2025
Yazan: Çetin IŞILDAK
