Özledim !
Öyle böyle değil,
Tenini,
Kokunu,
Bana gelen yollarını özledim...
En çok sevdiğin rengin, sana özelliğini
Topuklu ayakkabılarına kızgınlığını
Yüzündeki o acı tebessümü özledim.
Bana kızdığında gözlerinin büyümesini
Kızgın kızgın bakıp sonra da gülümsemeni
Elimi hiç bırakmayacakmış gibi sımsıkı tutuşunu
Kıskançlığını özledim...
Hayallerimizi,
Gökyüzünde seçtiğimiz o pasparlak yıldızımızı
Dudak büzerek küsgünlüğünü
Mutluluğumuzu özledim...
Bazen sadece göz göze bakışlarımızı
Suskunluğumuzu
Birbirimize bakıp gülüşmelerimizi özledim.
Daha bir çok şey sayabilirim aslında
Aklıma gelen,
Yüreğime dokunan,
Seni andıran çok şey
Hiçbiri yarama merhem değil,
Her biri aslında canımı yakan bir tuz
Yine yaralarıma ’’sen’’ basıyorum,
Dinmiyor bu kanamam, yangınım, acılarım
Ben; sadece ö(z)lüyorum ...